از خورشید درخشان ،
خورشید مردم قهرمان و از کار افتاده که
خاک با شهوت پایان ناپذیری به درونش ریخته است ،
اکنون گرم گرم ،
اکنون خاموش ناپذیر ،
اکنون پر از میوه های رسیده ،
باغچه های بهاری خود را بر دنیا می گستراند ،
و لبان معشوقه های زیبا روی ، ما را به عشق و مبارزه فرا می خواند ،
نه بخاطر رسیدن کارد به استخوان ،
نه بخاطر شلیک تیری از کمان ،
بلکه به خاطر پایان سلطنت بزرگان ،
پایان ظلم ،
به آرزوی روزهای روشن ،
به امید جهانی نو ،
و صورتهایی که حیثیت جسورانه ای دارند ،
و جهانی که همه را با ایمانشان به مبازه میطلبد ،
جهانی که در برابر امپریالیسم ایستاده است ،
و جوانان مبارزی که با خنده به سوی مرگ میشتابند .
خروشان باد پرچم عظمشان ،
خروشان باد ، خروشان باد .
روشن باد دل خسته مادرم که با کینه ،
به مبازه برخاسته است ،
دهان پر دردی که دندانهایش فرو ریخته است ،
وچشمانی که آماده گریستن است ،
و صبر بینهایتش که کوه ها را ذوب میکند   ،
و  رحمتش ،
               یعنی انسانیت به تمام معنا .
شسته شود ، پاک گردد در میان نهرهای زلال
و پایان پذیرد معاش سخت و طاقت فرسا ،
پایان پذیرد نان گرم و پیاز .
عهد کردیم ،
وفا کردیم ،
سر دادیم . 
دوستان ، آنکه مرده ، مرده است ،
و ای دشمنان ،
                     آنکه زنده است ادامه خواهد داد .

و امشب سخت دلتنگم

برای تو

برای عشق

برای آن غم نا اشنا در عمق چشمانت

و امشب سخت دلتنگم

برای بغض شب هایی

که یادت خواب را با دست نرمش می ربود از پشت چشمانم

دلم تنگ است

صدای باد می آید

چه دلگیر است قلب آسمان امشب

کجا رفتی تو ای خورشید شب هایم؟

مگو با من

مگو از عشق

تو مفهوم طهارت را نمی فهمی

نمی فهمی که اشک از من بلوری ساخت

نمی دانی که اندوهم مرا مانند کوهی ساخت

به یادم آمد آن روزی که گفتی سنگ سخت از عشق همچون موم خواهد شد

چه کردی با من و عشقم

که قلبم مثل سنگی سرد شد

مسکوت شد

بی رنگ شد

فرسود!

تو و عشقم سفر کردید

هر دو با هم اما سخت دور از هم

و تو هم عشق را , هم من

چه بی پروا رها کردی

و امشب سخت دلتنگم

برای آن خزان هایی که با تو بوی عشق و زندگی می داد

و تو رفتی

ودیدم مرغ عشقی را که جان می داد

و من همزاد بودم با خزان

اما تو با عشقت به من اموختی رسم شکفتن را

و تو گفتی خزان انقدر ها هم بی محبت نیست

و من عاشق شدم با تو

و من نوشیدم از جام نگاهت ان شراب ناب غرق نور و شبنم را

و تو رفتی

بدون من سفر کردی

مرا در این دیار غم رها کردی

چه آسان از کنار من گذر کردی

 و تو رفتی

و باز از نو خزان آمد سراغ فصل های من

تو دانستی دلم تنگ است

اما باز هم رفتی

و من گم کردم آن قدیس عاشق را که می گفتی؟

و تو رفتی

و اما باز چشمانم به یادت اشکباران است

و من امشب, بسان عادت دیرین شب هایم  دلم تنگ است!!!

 باسلام :

 دیستیابی ایران به چرخه کامل سوخت هسته ای مبارکباد.

 امشب را هر گز از یاد نخواهیم برد امشب شب غرور افرینی ایرانیان هست.

   امشب شب افتخار و عزت و غرور هست .

 این عید ملی را به همه شما مردم ازاده و مسلمان ایران تبریک می گوییم .

مخلص همگی شما

مدیریت وبلاگ

        به نام کسی که می پرستی

         تو رو دوست دارم هرجا که هستی

        نباشم زنده اون روزو ببینم

        شکستی عهدی که با دلم بستی!

وقتی دل غریب و تنهاست بی کس و دربه دره

دور تو پر میزنه از همه جا بی خبره

اشکم از آب ضلال چشمه ها تازه تره

نازنینم این چه وقت سفره

نازنینم این چه وقت سفره

به حرمت عاشقی یا

لحظه ی دلبستگی یا

بزار بازم فدات بشم الهی من فدات بشم

شبی از پشت یک تنهایی نمناک و بارانی تو را با لهجه ی گل های نیلوفر صدا کردم.
تمام شب برای باطراوت ماندن باغ قشنگ آرزوهایت دعا کردم.
پس ازِ یک جستجوی نقره ای در کوچه های آبی احساس تو را از بین گل هایی که در تنهایی ام رویید با حسرت جدا کردم
و تو در پاسخ آبی ترین موج تمنای دلم گفتی دلم حیران و سرگردان چشمانی ست رویایی
و من تنها برای دیدن زیبایی آن چشم تو را در دشتی از تنهایی وحسرت رها کردم
همین بود آخرین حرفت و من بعد از عبور تلخ و غمگینت حریم چشمهایم را به روی اشکی از جنس غروب ساکت و نارنجی خورشید وا کردم
نمی دانم چرا رفتی؟
نمی دانم چرا ، شاید خطا کردم
و تو بی آن که فکر غربت چشمان من باشی
نمی دانم کجا ، تا کی ، برای چه ،
ولی رفتی و بعد از رفتنت باران چه معصومانه می بارید

نمی دانم چرا ؟ شاید به رسم و عادت پروانگی مان باز برای شادی و خوشبختی باغ قشنگ آرزوهایت دعا کردم...!!.

 

عشق یعنی

 

عشق یعنی خاطرات بی غبار
دفتری از شعر و از عطر بهار

عشق یعنی یک تمنا , یک نیاز
زمزمه از عاشقی با سوز و ساز

عشق یعنی چشم خیس مست او
زیر باران دست تو در دست او

عشق یعنی ماتهب از یک نگاه
غرق در گلبوسه تا وقت پگاه

عشق یعنی عطر خجلت ....شور عشق
گرمی دست تو در آغوش عشق

عشق یعنی "بی تو هرگز ...پس بمان "
تا سحر از عاشقی با او بخوان

عشق یعنی هر چه داری نیم کن
از برایش قلب خود تقدیم کن

منتظر نباش که شبی بشنوی ،
از این دلبستگی های ساده دل بریده ام !
که عزیز بارانی ام را ، در جاده ای جا گذاشتم !
یا در آسمان ،
به ستاره ی دیگری سلام کردم !
توقعی از تو ندارم !
اگر دوست نداری ،
در همان دامنه ی دور دریا بمان !
هر جور راحتی ! باران زده ی من !
همین سوسوی تو
از آن سوی پرده ی دوری
برای روشن کردن اتاق تنهای ام کافی است !
من که این جا کاری نمی کنم !
فقط گهگاه
گمان دوست داشتنت را در دفترم حک می کنم !
همین !
این کار هم که نور نمی خواهد !
می دانم که به حرفهایم می خندی !
حالا هنوز هم وقتی به تو فکر می کنم ،
باران می آید !
صدای باران را
می شنوی ؟